بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ وَ الصَّافَّاتِ صَفًّا

بنام خداى رحمان رحيم؛ قسم به صف كشندگان، صف كشيدن مخصوص.

فَالزَّاجِراتِ زَجْراً

پس قسم به طرد كنندگان طردى به خصوص.

فَالتَّالِياتِ ذِكْراً

پس قسم به تعقيب كنندگان تعقيبى به خصوص.

إِنَّ إِلهَكُمْ لَواحِدٌ

كه معبود شما يكى است.

رَبُّ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ ما بَيْنَهُما وَ رَبُّ الْمَشارِقِ

پروردگار آسمانها و زمين و آنچه ميان آن دو است.

إِنَّا زَيَّنَّا السَّماءَ الدُّنْيا بِزِينَةٍ الْكَواكِبِ

ما آسمان نزديكتر را به زينتى كه كواكب باشد زينت داده‌ايم.

وَ حِفْظاً مِنْ كُلِّ شَيْطانٍ مارِدٍ

و آن را از هر شيطان بيفائده حفظ كرده‌ايم.

لا يَسَّمَّعُونَ إِلَي الْمَلَإِ الْأَعْليٰ وَ يُقْذَفُونَ مِنْ كُلِّ جانِبٍ

به جمعيت اعلى گوش نتوانند داد و از هر طرف زده ميشوند.

دُحُوراً وَ لَهُمْ عَذابٌ واصِبٌ

به جهت طرد و آنها راست عذابى ثابت.

إِلَّا مَنْ خَطِفَ الْخَطْفَةَ فَأَتْبَعَهُ شِهابٌ ثاقِبٌ

مگر كسى كه خبرى بربايد ربودن كمى و تعقيب كند او را آتشى نافذ.

فَاسْتَفْتِهِمْ أَ هُمْ أَشَدُّ خَلْقاً أَمْ مَنْ خَلَقْنا إِنَّا خَلَقْناهُمْ مِنْ طِينٍ لازِبٍ

از مشركان بپرس آيا آنها در خلقت محكمترند يا كسانى كه ما آفريده‌ايم، ما آنها را از گل چسبنده‌اى آفريده‌ايم.

بَلْ عَجِبْتَ وَ يَسْخَرُونَ

بلكه تو تعجب مى‌كنى و آنها مسخره مى‌كنند.

وَ إِذا ذُكِّرُوا لا يَذْكُرُونَ

و چون تذكر داده شوند متذكر نمى‌شوند.

وَ إِذا رَأَوْا آيَةً يَسْتَسْخِرُونَ

و چون آيه‌اى ببينند مسخره مى‌كنند.

وَ قالُوا إِنْ هٰذا إِلَّا سِحْرٌ مُبِينٌ

گفتند اين سحر آشكارى است.

أَ إِذا مِتْنا وَ كُنَّا تُراباً وَ عِظاماً أَ إِنَّا لَمَبْعُوثُونَ

آيا وقتى كه مرديم و خاك و استخوانها گشتيم مبعوث شدگانيم؟!

أَ وَ آباؤُنَا الْأَوَّلُونَ

آيا و پدران گذشته ما نيز!

قُلْ نَعَمْ وَ أَنْتُمْ داخِرُونَ

بگو: آرى و شما ذليلانيد.

فَإِنَّما هِيَ زَجْرَةٌ واحِدَةٌ فَإِذا هُمْ يَنْظُرُونَ

بعثت جز يك صيحه نيست ناگاه همه (برخاسته) نگاه مى‌كنند.

وَ قالُوا يا وَيْلَنا هٰذا يَوْمُ الدِّينِ

گويند: اى واى بر ما اين روز جزاست.

هٰذا يَوْمُ الْفَصْلِ الَّذِي كُنْتُمْ بِهِ تُكَذِّبُونَ

اين همان روز داورى است كه آن را انكار مى‌كرديد.

احْشُرُوا الَّذِينَ ظَلَمُوا وَ أَزْواجَهُمْ وَ ما كانُوا يَعْبُدُونَ

جمع كنيد ظالمان و همسران آنها را و آنچه را كه عبادت مى‌كردند.

مِنْ دُونِ اللَّهِ فَاهْدُوهُمْ إِليٰ صِراطِ الْجَحِيمِ

جز خدا، هدايتشان كنيد به راه جهنم.

وَ قِفُوهُمْ إِنَّهُمْ مَسْئُولُونَ

متوقفشان كنيد كه آنها مسئولند.

ما لَكُمْ لا تَناصَرُونَ

چه شده كه همديگر را يارى نمى‌كنيد؟!

بَلْ هُمُ الْيَوْمَ مُسْتَسْلِمُونَ

بلكه آنها امروز تسليم شدگانند.

وَ أَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَليٰ بَعْضٍ يَتَساءَلُونَ

رو كرده بعضى بر بعضى از هم سؤال مى‌كنند.

قالُوا إِنَّكُمْ كُنْتُمْ تَأْتُونَنا عَنِ الْيَمِينِ

(تابعان به متبوعان) گويند: شما از طرف راست پيش ما مى‌آمديد.

قالُوا بَلْ لَمْ تَكُونُوا مُؤْمِنِينَ

گويند: بلكه شما مؤمنان نبوديد.

وَ ما كانَ لَنا عَلَيْكُمْ مِنْ سُلْطانٍ بَلْ كُنْتُمْ قَوْماً طاغِينَ

ما بر شما تسلطى نداشتيم بلكه قومى طغيانگر بوديد.

فَحَقَّ عَلَيْنا قَوْلُ رَبِّنا إِنَّا لَذائِقُونَ

وعده عذاب خدا بر ما حتمى شد، ما چشندگان عذاب خواهيم بود.

فَأَغْوَيْناكُمْ إِنَّا كُنَّا غاوِينَ

ما شما را گمراه كرديم خود نيز گمراهان بوديم.

فَإِنَّهُمْ يَوْمَئِذٍ فِي الْعَذابِ مُشْتَرِكُونَ

آنها امروز در عذاب شريكند.

إِنَّا كَذٰلِكَ نَفْعَلُ بِالْمُجْرِمِينَ

ما با گناهكاران اين چنين رفتار مى‌كنيم.

إِنَّهُمْ كانُوا إِذا قِيلَ لَهُمْ لا إِلهَ إِلَّا اللَّهُ يَسْتَكْبِرُونَ

چون لا اله الا الله به آنها گفته مى‌شد تكبر مى‌كردند.

وَ يَقُولُونَ أَ إِنَّا لَتارِكُوا آلِهَتِنا لِشاعِرٍ مَجْنُونٍ

و مى‌گفتند: آيا ما خدايان خويش را به خاطر شاعرى ديوانه ترك كنيم!

بَلْ جاءَ بِالْحَقِّ وَ صَدَّقَ الْمُرْسَلِينَ

ديوانه نيست، بلكه دين حق آورده و پيامبران را تصديق كرده است.

إِنَّكُمْ لَذائِقُوا الْعَذابِ الْأَلِيمِ

شما حتما چشنده عذاب دردناك خواهيد بود.

وَ ما تُجْزَوْنَ إِلَّا ما كُنْتُمْ تَعْمَلُونَ

مجازات نمى‌شويد مگر آنچه را كه مى‌كرديد.

إِلَّا عِبادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ

مگر بندگان خالص شده خدا.

أُولئِكَ لَهُمْ رِزْقٌ مَعْلُومٌ

كه آنها را رزقى معين هست.

فَواكِهُ وَ هُمْ مُكْرَمُونَ

ميوه‌ها و آنها محترمين هستند.

فِي جَنَّاتِ النَّعِيمِ

در بهشتهاى پر نعمت مى‌باشند.

عَليٰ سُرُرٍ مُتَقابِلِينَ

بر تختهايى بخصوص مقابل هم نشسته‌اند.

يُطافُ عَلَيْهِمْ بِكَأْسٍ مِنْ مَعِينٍ

شرابى از چشمه‌اى جارى بر آنها گردانده مى‌شود.

بَيْضاءَ لَذَّةٍ لِلشَّارِبِينَ

سفيد و يكپارچه لذت است نوشندگان را.

لا فِيها غَوْلٌ وَ لا هُمْ عَنْها يُنْزَفُونَ

در آن دردسر نيست و از آن مست نمى‌شوند.

وَ عِنْدَهُمْ قاصِراتُ الطَّرْفِ عِينٌ

در نزد آنها است حوريان بزرگ چشم و كوتاه نگاه.

كَأَنَّهُنَّ بَيْضٌ مَكْنُونٌ

گويا آنها تخمهاى پنهانند.

فَأَقْبَلَ بَعْضُهُمْ عَليٰ بَعْضٍ يَتَساءَلُونَ

پس رو كرده بعضى بر بعضى سؤال مى‌كنند.

قالَ قائِلٌ مِنْهُمْ إِنِّي كانَ لِي قَرِينٌ

گوينده‌اى از آنها مى‌گويد: من در دنيا آشنايى داشتم.

يَقُولُ أَ إِنَّكَ لَمِنَ الْمُصَدِّقِينَ

مى‌گفت: آيا تو از باور كنندگانى؟

أَ إِذا مِتْنا وَ كُنَّا تُراباً وَ عِظاماً أَ إِنَّا لَمَدِينُونَ

وقتى كه ما مى‌ميريم و خاك و استخوانها مى‌شويم آيا زنده شده و مجازات مى‌شويم؟

قالَ هَلْ أَنْتُمْ مُطَّلِعُونَ

گويد: آيا از حال رفيق من با خبريد؟

فَاطَّلَعَ فَرَآهُ فِي سَواءِ الْجَحِيمِ

سر بلند كرده او را در وسط آتش مى‌بيند.

قالَ تَاللَّهِ إِنْ كِدْتَ لَتُرْدِينِ

گويد: به خدا قسم نزديك بودى ساقطم كنى.

وَ لَوْلا نِعْمَةُ رَبِّي لَكُنْتُ مِنَ الْمُحْضَرِينَ

اگر توفيق خدايم نبود از حاضر شدگان در آتش بودم.

أَ فَما نَحْنُ بِمَيِّتِينَ

آيا ما مردگان نخواهيم بود.

إِلَّا مَوْتَتَنَا الْأُوليٰ وَ ما نَحْنُ بِمُعَذَّبِينَ

مگر مرگ اولى را و ما عذاب شدگان نخواهيم بود؟

إِنَّ هٰذا لَهُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ

حقا كه اين نجات بزرگى است.

لِمِثْلِ هٰذا فَلْيَعْمَلِ الْعامِلُونَ

براى اين پاداش عاملان عمل كنند.

أَ ذٰلِكَ خَيْرٌ نُزُلاً أَمْ شَجَرَةُ الزَّقُّومِ

آيا اين نعمت بهتر است يا درخت زقوم؟

إِنَّا جَعَلْناها فِتْنَةً لِلظَّالِمِينَ

ما آن را براى ظالمان عذاب قرار داده‌ايم.

إِنَّها شَجَرَةٌ تَخْرُجُ فِي أَصْلِ الْجَحِيمِ

آن، درختى است كه در قعر جهنم مى‌رويد.

طَلْعُها كَأَنَّهُ رُءُوسُ الشَّياطِينِ

ميوه آن گويى رؤس شياطين است.

فَإِنَّهُمْ لَآكِلُونَ مِنْها فَمالِؤُنَ مِنْهَا الْبُطُونَ

اهل آتش از آن مى‌خورند و از آن شكمهاى خود را پر مى‌كنند.

ثُمَّ إِنَّ لَهُمْ عَلَيْها لَشَوْباً مِنْ حَمِيمٍ

سپس بر آن زقوم، خليطى از آب جوشان دارند.

ثُمَّ إِنَّ مَرْجِعَهُمْ لَإِلَي الْجَحِيمِ

سپس رجوعشان به طرف آتش است.

إِنَّهُمْ أَلْفَوْا آباءَهُمْ ضالِّينَ

آنها پدران خويش را در ضلالت يافتند.

فَهُمْ عَليٰ آثارِهِمْ يُهْرَعُونَ

آنها بر آثار پدران كشيده مى‌شوند.

وَ لَقَدْ ضَلَّ قَبْلَهُمْ أَكْثَرُ الْأَوَّلِينَ

پيش از اهل مكه، بيشتر گذشتگان گمراه شدند.

وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا فِيهِمْ مُنْذِرِينَ

در ميان آنها انذار كنندگان فرستاديم.

فَانْظُرْ كَيْفَ كانَ عاقِبَةُ الْمُنْذَرِينَ

بنگر عاقبت انذار شدگان چه شد؟

إِلَّا عِبادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ

مگر بندگان خالص شده خدا.

وَ لَقَدْ نادانا نُوحٌ فَلَنِعْمَ الْمُجِيبُونَ

نوح ما را ندا كرد، بهتر جواب دهنده‌ايم.

وَ نَجَّيْناهُ وَ أَهْلَهُ مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِيمِ

او و خانواده‌اش را از اندوه بزرگ نجات داديم.

وَ جَعَلْنا ذُرِّيَّتَهُ هُمُ الْباقِينَ

ذريه او را باقى مانده‌ها قرار داديم.

وَ تَرَكْنا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِينَ

دعوت او را در آيندگان بر او باقى گذاشتيم.

سَلامٌ عَليٰ نُوحٍ فِي الْعالَمِينَ

سلام بر نوح در ميان مردمان.

إِنَّا كَذٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ

ما نيكوكاران را بدينسان پاداش مى‌دهيم.

إِنَّهُ مِنْ عِبادِنَا الْمُؤْمِنِينَ

او از بندگان مؤمن ماست.

ثُمَّ أَغْرَقْنَا الْآخَرِينَ

سپس آخر مانده‌ها را غرق كرديم.

وَ إِنَّ مِنْ شِيعَتِهِ لَإِبْراهِيمَ

ابراهيم از شيعه نوح است.

إِذْ جاءَ رَبَّهُ بِقَلْبٍ سَلِيمٍ

ياد آر كه با قلبى سالم به طرح پروردگارش آمد.

إِذْ قالَ لِأَبِيهِ وَ قَوْمِهِ ما ذا تَعْبُدُونَ

ياد آر كه به پدرش و قومش گفت چه چيز را بندگى مى‌كنيد؟

أَ إِفْكاً آلِهَةً دُونَ اللَّهِ تُرِيدُونَ

آيا به دروغ خدايانى جز خدا قصد مى‌كنيد؟

فَما ظَنُّكُمْ بِرَبِّ الْعالَمِينَ

گمان شما به خداى جهان چيست؟

فَنَظَرَ نَظْرَةً فِي النُّجُومِ

به ستارگان نگاه كرد.

فَقالَ إِنِّي سَقِيمٌ

گفت: من مريضم.

فَتَوَلَّوْا عَنْهُ مُدْبِرِينَ

پشت‌كنان از او رو گرداندند.

فَراغَ إِليٰ آلِهَتِهِمْ فَقالَ أَ لا تَأْكُلُونَ

به سوى معبودهاى آنها رفت و گفت آيا نميخوريد؟

ما لَكُمْ لا تَنْطِقُونَ

چرا سخن نمى‌گوئيد؟

فَراغَ عَلَيْهِمْ ضَرْباً بِالْيَمِينِ

بر آنها رفت و با دست آنها را مى‌زد.

فَأَقْبَلُوا إِلَيْهِ يَزِفُّونَ

مردم شتابان رو به ابراهيم كردند.

قالَ أَ تَعْبُدُونَ ما تَنْحِتُونَ

گفت: آيا عبادت مى‌كنيد به آنچه مى‌تراشيد؟

وَ اللَّهُ خَلَقَكُمْ وَ ما تَعْمَلُونَ

خدا شما و آنچه را كه مى‌كنيد آفريده است.

قالُوا ابْنُوا لَهُ بُنْياناً فَأَلْقُوهُ فِي الْجَحِيمِ

گفتند براى او بنائى بسازيد و او را در آتش بزرگ بياندازيد.

فَأَرادُوا بِهِ كَيْداً فَجَعَلْناهُمُ الْأَسْفَلِينَ

به او قصد حيله كردند، مغلوبشان گردانديم.

وَ قالَ إِنِّي ذاهِبٌ إِليٰ رَبِّي سَيَهْدِينِ

گفت: من به سوى پروردگارم مى‌روم حتما هدايتم مى‌كند.

رَبِّ هَبْ لِي مِنَ الصَّالِحِينَ

خدايا فرزندى از نيكوكاران بر من عطا كن.

فَبَشَّرْناهُ بِغُلامٍ حَلِيمٍ

پسرى بردبار را به او مژده داديم.

فَلَمَّا بَلَغَ مَعَهُ السَّعْيَ قالَ يا بُنَيَّ إِنِّي أَريٰ فِي الْمَنامِ أَنِّي أَذْبَحُكَ فَانْظُرْ ما ذا تَريٰ قالَ يا أَبَتِ افْعَلْ ما تُؤْمَرُ سَتَجِدُنِي إِنْ شاءَ اللَّهُ مِنَ الصَّابِرِينَ

چون با پدرش بجوانى رسيد، ابراهيم گفت: فرزند عزيزم من در خواب مى‌بينم كه تو را ذبح مى‌كنم، به بين چه نظرى دارى؟ گفت: پدرم آنچه را كه مأمور هستى بكن انشاء الله. مرا از صبر كنندگان مى‌يابى.

فَلَمَّا أَسْلَما وَ تَلَّهُ لِلْجَبِينِ

چون هر دو تسليم شدند و او را بر پيشانى به خاك گذاشت.

وَ نادَيْناهُ أَنْ يا إِبْراهِيمُ

و ندايش كرديم كه اى ابراهيم.

قَدْ صَدَّقْتَ الرُّؤْيا إِنَّا كَذٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ

حقا كه خوابت را خوب عمل كردى، ما نيكوكاران را بدينسان پاداش مى‌دهيم.

إِنَّ هٰذا لَهُوَ الْبَلاءُ الْمُبِينُ

حقا كه اين امتحان آشكارى است.

وَ فَدَيْناهُ بِذِبْحٍ عَظِيمٍ

و قربانى بزرگ را از او عوض داديم.

وَ تَرَكْنا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِينَ

و دعوت او را در آيندگان بر او باقى گذاشتيم.

سَلامٌ عَليٰ إِبْراهِيمَ

سلام از ما بر ابراهيم.

كَذٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ

بدينسان نيكوكاران را پاداش مى‌دهيم.

إِنَّهُ مِنْ عِبادِنَا الْمُؤْمِنِينَ

او از بندگان مؤمن ما بود

وَ بَشَّرْناهُ بِإِسْحاقَ نَبِيًّا مِنَ الصَّالِحِينَ

ولادت اسحاق را به او مژده داديم كه پيامبرى از صالحان خواهد بود.

وَ بارَكْنا عَلَيْهِ وَ عَليٰ إِسْحاقَ وَ مِنْ ذُرِّيَّتِهِما مُحْسِنٌ وَ ظالِمٌ لِنَفْسِهِ مُبِينٌ

بر او و بر اسحاق بركت گذاشتيم و از نسل آن دو نيكوكار و آشكارا ظالم به نفس هست.

وَ لَقَدْ مَنَنَّا عَليٰ مُوسيٰ وَ هارُونَ

حقا كه به موسى و هارون عنايت كرديم‌

وَ نَجَّيْناهُما وَ قَوْمَهُما مِنَ الْكَرْبِ الْعَظِيمِ

آن دو و قوم آنها را از غصه بزرگ نجات داديم.

وَ نَصَرْناهُمْ فَكانُوا هُمُ الْغالِبِينَ

آنها را يارى كرديم تا پيروز شدند.

وَ آتَيْناهُمَا الْكِتابَ الْمُسْتَبِينَ

به آن دو كتابى روشنگر داديم.

وَ هَدَيْناهُمَا الصِّراطَ الْمُسْتَقِيمَ

و آن دو را براه راست هدايت نموديم.

وَ تَرَكْنا عَلَيْهِما فِي الْآخِرِينَ

و بر آن دو در آيندگان دعوتشان را باقى گذاشتيم.

سَلامٌ عَليٰ مُوسيٰ وَ هارُونَ

سلام بر موسى و هارون.

إِنَّا كَذٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ

ما نيكوكاران را بدينسان پاداش ميدهيم.

إِنَّهُما مِنْ عِبادِنَا الْمُؤْمِنِينَ

حقا كه آن دو از بندگان مؤمن ما بودند.

وَ إِنَّ إِلْياسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ

الياس از پيامبران بود.

إِذْ قالَ لِقَوْمِهِ أَلا تَتَّقُونَ

ياد آر كه بقوم خويش گفت: آيا از خدا نميترسيد؟ ..

أَ تَدْعُونَ بَعْلاً وَ تَذَرُونَ أَحْسَنَ الْخالِقِينَ

آيا بت «بعل» را ميخوانيد و بهترين خالقان را ترك ميكنيد؟.

اللَّهَ رَبَّكُمْ وَ رَبَّ آبائِكُمُ الْأَوَّلِينَ

الله را ترك ميكنيد كه پروردگار شما و پدران گذشته شماست.

فَكَذَّبُوهُ فَإِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَ

الياس را تكذيب كردند، آنها حاضر شدگانند.

إِلَّا عِبادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ

مگر بندگان خالص شده خدا (از قوم او).

وَ تَرَكْنا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِينَ

بر او دعوتش را در آيندگان باقى گذاشتيم.

سَلامٌ عَليٰ إِلْياسِينَ

سلام بر الياس.

إِنَّا كَذٰلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ

ما نيكوكاران را بدينسان پاداش ميدهيم.

إِنَّهُ مِنْ عِبادِنَا الْمُؤْمِنِينَ

او از بندگان مؤمن ما بود.

وَ إِنَّ لُوطاً لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ

لوط از پيامبران بود.

إِذْ نَجَّيْناهُ وَ أَهْلَهُ أَجْمَعِينَ

ياد آر كه او و خانواده‌اش را همگى نجات داديم.

إِلَّا عَجُوزاً فِي الْغابِرِينَ

مگر پير زنى را كه در ميان ماندگان ماند.

ثُمَّ دَمَّرْنَا الْآخَرِينَ

آن گاه ديگران را هلاك كرديم.

وَ إِنَّكُمْ لَتَمُرُّونَ عَلَيْهِمْ مُصْبِحِينَ

شما اهل مكه در حال صبح كردن بر خرابه آنها مى‌گذريد.

وَ بِاللَّيْلِ أَ فَلا تَعْقِلُونَ

و در شب، آيا تعقل نميكنيد؟!

وَ إِنَّ يُونُسَ لَمِنَ الْمُرْسَلِينَ

يونس از پيامبران بود.

إِذْ أَبَقَ إِلَي الْفُلْكِ الْمَشْحُونِ

ياد آر كه خشمگين به كشتى پر شده آمد.

فَساهَمَ فَكانَ مِنَ الْمُدْحَضِينَ

قرعه انداخت و از مغلوبان شد.

فَالْتَقَمَهُ الْحُوتُ وَ هُوَ مُلِيمٌ

ماهى او را بلعيد حال آنكه ملامت گر بود.

فَلَوْلا أَنَّهُ كانَ مِنَ الْمُسَبِّحِينَ

اگر نبود كه او از جمله مسبحين بود.

لَلَبِثَ فِي بَطْنِهِ إِليٰ يَوْمِ يُبْعَثُونَ

قطعا تا به محشر در شكم ماهى مى‌ماند.

فَنَبَذْناهُ بِالْعَراءِ وَ هُوَ سَقِيمٌ

او را به آن مكان خالى انداختيم.

وَ أَنْبَتْنا عَلَيْهِ شَجَرَةً مِنْ يَقْطِينٍ

و بر او درخت كدو رويانديم.

وَ أَرْسَلْناهُ إِليٰ مِائَةِ أَلْفٍ أَوْ يَزِيدُونَ

و او را بر جمعى كه بيشتر از صد هزار بودند فرستاديم.

فَآمَنُوا فَمَتَّعْناهُمْ إِليٰ حِينٍ

ايمان آوردند تا دم مرگ متاعشان داديم.

فَاسْتَفْتِهِمْ أَ لِرَبِّكَ الْبَناتُ وَ لَهُمُ الْبَنُونَ

از مشركان بپرس آيا براى خدايت دختران و براى آنها پسران هست؟!

أَمْ خَلَقْنَا الْمَلائِكَةَ إِناثاً وَ هُمْ شاهِدُونَ

يا ملائكه را زنان آفريديم و آنها تماشاگر بودند؟!

أَلا إِنَّهُمْ مِنْ إِفْكِهِمْ لَيَقُولُونَ

بدان كه آنها از روى افتراء مى‌گويند:

وَلَدَ اللَّهُ وَ إِنَّهُمْ لَكاذِبُونَ

خدا فرزند زائيده است آنها حتما دروغگويانند.

أَصْطَفَي الْبَناتِ عَلَي الْبَنِينَ

آيا دختران را بر پسران برگزيده است؟

ما لَكُمْ كَيْفَ تَحْكُمُونَ

چه شده بر شما چه مى‌گويند؟!

أَ فَلا تَذَكَّرُونَ

آيا متذكر نمى‌شويد؟!

أَمْ لَكُمْ سُلْطانٌ مُبِينٌ

يا بر اين گفته دليلى آشكار داريد؟!

فَأْتُوا بِكِتابِكُمْ إِنْ كُنْتُمْ صادِقِينَ

اگر راستگوييد نوشته‌تان را بياوريد.

وَ جَعَلُوا بَيْنَهُ وَ بَيْنَ الْجِنَّةِ نَسَباً وَ لَقَدْ عَلِمَتِ الْجِنَّةُ إِنَّهُمْ لَمُحْضَرُونَ

ميان خدا و جن نسب جعل كردند حال آنكه جن دانسته‌اند كه در عذاب حاضر شدگانند.

سُبْحانَ اللَّهِ عَمَّا يَصِفُونَ

منزه است خدا از آنچه وصف مى‌كنند.

إِلَّا عِبادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ

مگر بندگان خالص شده خدا.

فَإِنَّكُمْ وَ ما تَعْبُدُونَ

شما مشركان و آنچه مى‌پرستيد.

ما أَنْتُمْ عَلَيْهِ بِفاتِنِينَ

نيستيد به فتنه اندازنده.

إِلَّا مَنْ هُوَ صالِ الْجَحِيمِ

مگر كسى را كه داخل شونده جحيم است.

وَ ما مِنَّا إِلَّا لَهُ مَقامٌ مَعْلُومٌ

از ما ملائكه كسى نيست مگر آنكه براى او مقام معلومى است.

وَ إِنَّا لَنَحْنُ الصَّافُّونَ

ما هستيم صف كشندگان.

وَ إِنَّا لَنَحْنُ الْمُسَبِّحُونَ

و ما هستيم تسبيح گويان.

وَ إِنْ كانُوا لَيَقُولُونَ

حقا كه آنها مى‌گويند:

لَوْ أَنَّ عِنْدَنا ذِكْراً مِنَ الْأَوَّلِينَ

اگر در نزد ما كتابى از گذشتگان بود.

لَكُنَّا عِبادَ اللَّهِ الْمُخْلَصِينَ

حتما بندگان خالص خدا مى‌بوديم.

فَكَفَرُوا بِهِ فَسَوْفَ يَعْلَمُونَ

قرآن را انكار كردند، بزودى مى‌دانند.

وَ لَقَدْ سَبَقَتْ كَلِمَتُنا لِعِبادِنَا الْمُرْسَلِينَ

وعده نصرت ما بندگان فرستاده‌مان از پيش گذشته است،

إِنَّهُمْ لَهُمُ الْمَنْصُورُونَ

آنها، فقط آنها هستند يارى شدگان.

وَ إِنَّ جُنْدَنا لَهُمُ الْغالِبُونَ

و لشكر ما فقط آنها هستند پيروزان.

فَتَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّي حِينٍ

از مشركان تا مدتى چشم به پوش.

وَ أَبْصِرْهُمْ فَسَوْفَ يُبْصِرُونَ

منتظرشان باش بزودى خواهند ديد.

أَ فَبِعَذابِنا يَسْتَعْجِلُونَ

آيا در عذاب ما عجله مى‌كنند؟!

فَإِذا نَزَلَ بِساحَتِهِمْ فَساءَ صَباحُ الْمُنْذَرِينَ

چون به ديارشان نازل شود روزگار انذار شدگان بد خواهد بود.

وَ تَوَلَّ عَنْهُمْ حَتَّي حِينٍ

از آنها تا مدتى چشم به پوش.

وَ أَبْصِرْ فَسَوْفَ يُبْصِرُونَ

منتظر باش به زودى مى‌دانند.

سُبْحانَ رَبِّكَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا يَصِفُونَ

منزه است پروردگارت كه صاحب عزت است از آنچه توصيف مى‌كنند.

وَ سَلامٌ عَلَي الْمُرْسَلِينَ

سلام از ما بر پيامبران.

وَ الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمِينَ

و حمد خدا را كه رب العالمين است.